Pepper houdt van gekkigheid.
Kijk ze hier eens in die boom zitten. Het is natuurlijk pas leuk als er naar haar gekeken wordt. Beetje aandacht is ze niet vies van. Maar dan wel van de mensen die zij goed kent. Inmiddels horen daar al een paar buurvrouwen ook bij. Dan kletst ze een beetje en als ze de kans ziet loopt ze daar gezellig mee naar binnen.
Bij ons is ze eenkennig. Als er bezoek is dan gaat ze het liefst zo snel mogelijk naar boven. En dat terwijl ze als flessenkitten hier is opgegroeid.
Zij is ook de enige die op haar rug in m'n armen ligt. Meestal vinden poesjes dat niet fijn maar Pepper ligt dan hard te spinnen.

Pepper wenst ook elke avond bij de waterkant opgehaald te worden. Als ze per ongeluk al voor de deur zit loopt ze elke keer net zo'n stukje voor je uit dat je ze net niet pakken kan. Dat kan dan pas bij het water. Raar ding!