Manuela (Manoe)

We zijn inmiddels bijna twee maanden verder en Manoe heeft in die tussentijd heel wat meegemaakt.

Na het onderstaande bericht is Manoe erg ziek geworden. Drie weken lang heeft zij 's morgens en 's avonds infuus gekregen. Eigenlijk is die periode veel te lang maar we konden geen andere beslissing voor haar nemen. Ze deed zo haar best.

Nu loopt ze inmiddels al weer een paar weken om ons heen te dartelen. Haar vachtje is mooi gegroeid, geen kale pootjes of buikje meer. Eten en drinken doet ze wel goed maar ze komt er niet van aan; het blijft een rank poesje.

We weten niet hoe we het moet verklaren maar de Manoe van nu is veel rustiger en relaxter dan de vreemde spring in het veld van voor haar ziekte periode. Ze heeft nog wel een schorre stem die ze op gezette tijden even laat horen als ze bij haar balletje zit of wanneer ze over haar koppie geaaid wil worden maar ze hangt niet meer hele verhalen tegen je op.  Ze is dus rustiger en relaxter geworden.

Inmiddels mengt ze zich ook tussen onze eigen katten beneden en dat gaat goed. Ook de nieuwkomer uit het asiel Boris die op de boven etage huist wordt geduld.

Allemaal positieve veranderingen dus voor onze Manoe.

Nu nog een eigen baasje voor haar !

(Manoe is wel opgeknapt van haar nierprobleempjes maar is waarschijnlijk niet genezen en zal mogelijk ooit weer een terugval krijgen. We zoeken dus een baasje die dit ook in de afweging meeneemt.)

De haartjes van Manoe gaan gelukkig toch groeien.

Dat ziet er alweer een stuk beter uit. Die blote buik en kale achterpootjes is toch een raar gezicht.

Blijkbaar is de stress toch wel minder. Nog steeds geen lief baasje voor haar gevonden maar we geven de moed niet op.

Uiteindelijk zal ook zij een liefdevol thuis krijgen.😉

Op de foto ligt ze op een smal latje terwijl ze natuurlijk beter op de vensterbank kan liggen maar ja het is Manoe die doet meestal net even dat wat je niet verwacht.

Manoe is echt een schattig poesje. 😀

Het is daarom zo jammer dat door haar medicijnen voor haar nieren en speciale brokjes dat haar kans op plaatsing lastig is geworden.🤭

Nu zitten we met het dilemma of het misschien toch niet verstandiger is om haar naar het asiel te brengen want de kans op plaatsing is daar vandaan gewoon beter.

Maar ja neem die stap maar eens..........moeilijk hoor. 🤨

Het is echt een dame die weet wat ze wil en dat is aandacht.

Ze ligt graag op bed tegen mij aan maar wil ook graag af en toe eens lekker spelen. Haar favoriete spelletje is een balletje apporteren. Ze neemt deze dan luid schreeuwend mee in haar bek en brengt deze netjes terug. Vlakbij laat ze deze los om gelijk weer te wachten tot ik deze weer weggooi. Echt super leuk. 😉

De uitslag van de test gaf aan dat Manoe een chronisch nierprobleempje heeft. Waarschijnlijk dus de reden dat zij een wat kleiner formaatje heeft.

We geven haar nu twee maal per dag druppeltjes en ze moet eigenlijk zo weinig mogelijk zout binnenkrijgen zodat ze ook speciaal voer moet om haar niertjes zoveel mogelijk te ontlasten.

Jammer omdat dit mogelijk de plaatsing wat gaat bemoeilijken maar gelukkig heeft Manoe zoveel pluspunten dat we alle vertrouwen hebben dat iemand zich gelukkig laat maken met Manoe 🙃

Vandaag zijn we met Manoe naar de dierenarts geweest.
Ze is erg onrustig en blijft ook kaal op haar buik en poten. Volgens de DA is de kaalheid echt een stress probleem. 😥
Er is bloed afgenomen om te kijken hoe het met de schildklier en nieren is.
De uitslag was niet negatief. De nierwaarden geven aan dat de functie niet goed is .

Om te kijken of het chronische of acuut nierfalen is krijgt ze vanaf maandag drie dagen achter elkaar twee keer per dag een infuus. 🤨
Als het helpt is het acuut maar als het niet aanslaat is het chronisch. Dit zou ook verklaren waarom ze zo erg klein is.
Heel erg zielig want we dachten voor haar al een nieuwe thuis te kunnen gaan zoeken maar dit gooit toch wel wat roet in het eten.
Hier heeft ze veel praatjes maar bij de DA zat ze te bibberen als een rietje.
Afwachten dus maar weer voor Manoe. 🤔

Wat ga je vandaag weer uitspoken Manoe ?

Manoe heeft afgelopen week in de krant gestaan om ook daar de aandacht op zich gevestigd te krijgen 🤩

We zoeken een geschikt baasje voor haar maar Manoe is natuurlijk niet een doorsnee poesje, zoals eigenlijk elke poes een gebruiksaanwijzing heeft.

Er werd wel gereageerd op het stukje maar Manoe laat in zo'n korte tijd niet zien wat voor een leuk poesje zij eigenlijk is. Ze vertoont dan toch weer het gedrag waarvoor ze eigenlijk bij ons kwam. Ze moet zich eerst op haar gemak voelen om die grappige poes te kunnen laten zien die zij eigenlijk is.

Zelf vinden we Manoe ontzettend leuk.

Ze is heel beweeglijk, een soort 'hyper cyper', ze praat veel om aandacht te vragen en haalt hele rare streken uit. Nog nooit ging er een poesje bij ons op het traphekje zitten maar Manoe balanceert het hele hekje over en gaat dan aan het eind op wat kleding liggen.

Of ze houdt hele schijngevechten met zichzelf als ze in de slaapkamer voor de spiegel staat  

Manoe is wel weer bij de les hoor. Ze begint ook weer praatjes te krijgen. Het is echt zo'n superleuk poesje. Een pittig kattekoppie 🙃  Ze vraagt aldoor aandacht en wil graag geaaid worden maar heeft niet het geduld om daar van te genieten; draaikont !

Ze zit zich nu lekker op een heerlijk zachte doek te wassen - op het buro  Beide achterpoten in de lucht; kaal, op de sokjes na 🙃

Gisteren was Manoe erg stilletjes en zat in het laagste grotje. We hebben daar een warm dekentje in gelegd maar het warmteplaatje kon niet door de opening. Die hebben we toen onder het grotje bevestigd zodat ze toch wel iets ervan zou voelen.

Vannacht nog eens wezen kijken en lag ze nog steeds in het grotje.

Gelukkig was ze vanmorgen weer wat levendiger. Het is echt wel een flinke ingreep voor dat kleine lijfje geweest.

Nu lekker opknappen Manoe!

Vanmorgen kon Manoe als eerste geholpen worden. De dierenarst was er speciaal vroeg voor gekomen. Manoe'tje, Manoe'tje toch 🙃

In de auto heb ik haar niet gehoord. En bij haar eerste prikje lag ze te trillen in m'n handen. Waar was nou toch al die bravoure gebleven ?

Tijdens de operatie was het al snel duidelijk waar al die hormonen vandaan kwamen. Wat een slijm in de baarmoeder.

Het is mogelijk dat na deze operatie ook haar vachtje en haar buikje weer mooi gaan groeien.

Straks mogen we haar ophalen en dan hopelijk snel weer opknappen lieve Manoe !

Manoe is me er eentje hoor. We vinden haar helemaal geweldig met haar brutale en eigenwijze karaktertje.

Maar nu is zij krols  ... 🙃...🤭 

Vrijdag was het nog niet zo duidelijk dus wel meteen een afspraak gemaakt voor sterilisatie (we wisten eerst natuurlijk helemaal niet of ze al geholpen was überhaupt maar daar is nu echt geen twijfel meer over..!)

Nu zitten we midden in het weekend en hebben we nog wel snel even de afspraak kunnen vervroegen gelukkig...want dit is niet leuk !  Ze houdt echt niet op met die grote mond van haar. Eerst leek het wel of ze elke keer 'hallo' zei maar we zeggen echt geen hallo meer terug want het eind is zoek

Maar ondanks haar krolsheid is het nog steeds een heel grappig poesje 😘

Ze zit op de kattenkamer en ligt het liefst boven in het hangmandje. Haar haartjes groeien nog niet zo hard. Ook haar lijfje is nog smalletjes maar ze eet wel goed gelukkig.

Hopelijk hebben we over een paar dagen onze oude Manoe weer terug 😀

Met Manoe gaat het al stukken beter. Ze eet goed en is wat minder angstig. Ze is een ontzettend kletskop en wil alleen maar kroelen. 😎
 We geven haar Calm dieet om de stress wat te verminderen. 🤩

De haartje op haar buik en pootjes beginnen alweer wat te groeien en ze likt er ook niet meer zo veel aan. Ze is echt een super lief poesje alleen een beetje onzeker .
Manoe ligt graag in haar "kasteeltje" ze kan dan door het raam alles overzien. 😎

Lieve Manoe (in het asiel bekend als Manuela) lag alleen maar onder een dekentje in haar krabpaal-grotje. Zo kon het echt niet verder Manoe-tje. Dan moet je maar naar Katwalk om wat te ontdooien uit je freeze-stand.

1 belletje was natuurlijk voldoende om Ilse naar het asiel te krijgen om Manoe op te halen.

En daar zat ze dan toen ik thuiskwam: weggedoken achter een mandje op de computerkamer. Grote ogen.

Nou dat heeft misschien een paar uur geduurd en toen kwam ze toch kijken wat we allemaal te melden hadden want er werd nu zoveel tegen haar gepraat. Maar volgens mij begrijpt ze de lichaamstaal bij nader inzien toch nog het beste. In ieder geval zijn we nu een paar dagen verder en ze communiceert er zelf ook lustig op los. Soms wat ge-prrrr maar meestal gewoon lekker door kopjes te geven, te duwen en na wat training komt ze zelfs op m'n benen zitten als ik op de grond zit.

Het is echt zo'n knappe poes !